Obchody 80. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein) stały się okazją do pogłębienia znajomości jej ducha, pism oraz relacji z tą niezwykłą kobietą – filozof, pedagog, a przede wszystkim świadka wiary i światła, którym misterium Krzyża Chrystusa rozświetla mroki życia, cierpienia i niepewności.
Sam dzień święta poprzedziło triduum, które prowadził o. Łukasz Strzyż OCD. Dzięki jego słowu miałyśmy okazję bliżej poznać postać św. Teresy, jej życie i duchowość oraz kontekst historyczno-kulturowy społeczeństwa, w które zostało wpisane jej życie.
Głównym wydarzeniem tego dnia była uroczysta Msza św. w naszej kaplicy klasztornej pod przewodnictwem j. e. kard. Michaela Czernego SJ, który w homilii dzielił się z nami losem swoich krewnych i powiązaniami z życiem św. Teresy Benedykty razem niosących ciężar wojennego prześladowania.
Mówił m.in.:
„Cierpienie, które jest dziś udziałem narodu ukraińskiego i rosyjskiego, rosnąca liczba uchodźców i ofiar, każe nam pamiętać o Holokauście. Pamięć ta musi pomóc nam poważnie zastanowić się nad kierunkiem, w którym zmierza ludzkość odkąd, blisko osiemdziesiąt lat temu, zakończyła się II wojna światowa.
[…]
Edyta Stein jest przykładem, jak życie wypełnione miłością może być powolną drogą do otwarcia się, przejścia przemiany w człowieka, który jest dziełem Syna Bożego.”
kard. Michael Czerny SJ
Jesteśmy wdzięczni Bogu za przykład życia i wiary, który nam dał w osobie św. T. Benedykty od Krzyża oraz za to, że nasza wspólnota może troszczyć się o zachowywanie pamięci tamtych dni. Jedynym sposobem w jaki możemy okazać cześć i szacunek ofiarom niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz-Birkenau jak i wszystkich działań wojennych, jest pamięć o ich cierpieniu, lęku, niepewności i krzyżu, który dźwigali dla zachowania nadziei i godności osoby ludzkiej.
Dziękujemy za obecność i wspólną modlitwę tak wielu grupom przybyłym do nas z miejsc związanych z życiem naszej Świętej oraz wszystkim jej przyjaciołom.
Niech św. Teresa towarzyszy każdemu z nas w osobistym wzrastaniu w wierze i pogłębianiu naszego zjednoczenia z Bogiem w tajemnicy Krzyża i Odkupienia. Niech ciche, lecz trwałe świadectwo Ziemi Oświęcimskiej umacnia nas w przekonaniu, że Bóg jest zdolny i pragnie wejść w każdą historię życia i cierpienia swoich dzieci i przemieniać nas swoim światłem.
